Stop met wegkijken! PvdD brengt beelden veein­du­strie naar provincie

Bij het debat over het Vitaal Landelijk Gebied Gelderland ging het vooral over 'perspectief voor boeren'. Daarom heeft Danielle in haar bijdrage vooral het perspectief van de dieren benadrukt. Ook hebben we in de statenzaal beelden gebruikt van dieren in kooien.

We dienden daarnaast meerdere voorstellen in om aan te sturen op een dierwaardige en plantaardige toekomst. Geen van onze voorstellen kon een meerderheid krijgen.

Lees hieronder de volledige bijdrage van Danielle.

--

De econoom John Keynes zei ooit: “De moeilijkheid zit hem niet in het bedenken van nieuwe ideeën, maar in het loslaten van het oude.”

En dat het moeilijk is om het oude los te laten, zien we ook als we kijken naar de vertrekpunten van de Gelderse gebiedsaanpak.

Want in plaats van vooruit te kijken en de weg te wijzen naar een systeem waarmee we inzetten op gezond voedsel en schoon drinkwater voor de toekomst, maken we pas op de plaats met oplossingen uit de oude doos die het huidige systeem in stand houden.

Want, voorzitter, dat is de kern van de Gelderse stikstofaanpak:
voor de zoveelste keer denken we het tij te kunnen keren met uitkoopregelingen en innovaties.
En ondertussen blijven we de natuur oplappen.
Terwijl de natuur onze basis is en centraal zou moeten staan.

Maar, voorzitter, terwijl wij hier blijven hangen in het oude, is buiten de omslag al lang gaande.
Daar laten moedige koplopers zien dat het wel degelijk anders kan:
dat je voedsel kunt verbouwen en tegelijkertijd de natuur kunt herstellen, zonder ingewikkelde natuurbeheercontracten en met een goed verdienmodel.

Kijk naar de eiwitboeren die voedzame gewassen telen en ondertussen stikstof binden

Kijk naar de voedselbosbouwpioniers die water vasthouden, koolstof opvangen en de bodem verbeteren
En kijk naar de kleinschalige bioboeren die de biodiversiteit verbeteren omdat zij groenten telen volgens de seizoenen en geen gif en kunstmest gebruiken.
Voorzitter, deze koplopers zijn een bron van kennis en inspiratie en kunnen een sleutelrol vervullen bij de omschakeling naar een andere landbouw.

Daarom dienen wij samen met Volt en de SP de motie in met de titel “Koplopers aan tafel”. Hierin vragen wij GS om ook aan tafel te gaan zitten met de koepelorganisaties van de koplopers die ik zojuist noemde, zodat we boeren perspectief kunnen bieden en de omschakeling van de landbouw kunnen stimuleren.

Daarnaast dient de PvdD samen met Volt en de SP 3 amendementen in waarin wij vragen om in de gebiedsaanpak ook in te zetten op de landbouwvormen die ik zojuist noemde
op landbouwvormen die de natuur herstellen.

Ook dienen de PvdD en de SP een amendement in om de uitbreiding van niet-grondgebonden land- en tuinbouw in het ontwerpbesluit te schrappen, want als we de wereld willen blijven voeden dan hebben we die grond hard nodig om gewassen te telen voor menselijke consumptie.

En tot slot dienen PvdD, Volt en de SP een amendement in om de korte ketens te stimuleren, want hoe minder schakels, hoe beter het verdienmodel voor de boer.

Maar, voorzitter, het gaat er niet alleen om dat we vooruit kijken.
We moeten ook stoppen met wegkijken van een ongemakkelijk waarheid.
Want achter de gesloten deuren van de veeindustrie, die zo wordt geroemd om zijn efficientie en waarmee wij denken de wereld te moeten voeden, achter die deuren schuilt een wereld vol pijn en verdriet.

In die wereld wordt van alle pasgeboren biggetjes zonder verdoving het staartje afgebrand. En terwijl ze het uitkrijsen van de pijn moet het moedervarken machteloos toekijken omdat ze vastligt in een kraamkooi.

In die wereld breken legkippen hun poten als ze met zijn tienen tegelijk in kratten worden gepropt.

En in die wereld worden kalfjes meteen na de geboorte weggehaald bij hun moeder en op piepjonge leeftijd geslacht.
Want de moederkoe moet door, zij kan niet voor haar kalfje zorgen omdat ze “onze” melk moet produceren; 8000 liter per jaar en na zes jaar is ze uitgemolken en gaat ook zij naar de slacht.

Voorzitter dit is de dagelijkse praktijk.

En dan heb ik nog niet eens over de eenden die worden doodgeslagen tegen de muur en over de dieren die in het slachthuis tegen hun kop worden geschopt en onder stroom worden gezet omdat ze bang zijn voor de dood en niet vooruit willen.

Voorzitter, de manier waarop wij in de veeindustrie omgaan met intelligente, voelende wezens is hartverscheurend en onaanvaardbaar.
En ik zou alle aanwezigen en kijkers willen vragen; is dit hoe wij in een beschaafde provincie als Gelderland willen omgaan met dieren?

En om een einde te maken aan het lijden van de dieren in de veehouderij, dient de PvdD en de SP een amendement in om bij de landbouwtransitie in te zetten op krimp van het aantal dieren zodat we de dieren de ruimte geven en we ook de enorme hoeveelheid schadelijke drijfmest kunnen terugdringen.
En samen met Volt, dienen wij een amendement in waarin wij vragen om bij de landbouwtransitie rekening te houden met de zes leidende principes voor een Dierwaardige Veehouderij zodat ook gehouden dieren kunnen leven naar hun aard.

Voorzitter, tot slot.
Mijn collega Lester van der Pluijm vroeg de gedeputeerden bij hun installatie wat hun lievelingsdier was. En uit de antwoorden die zij gaven sprak veel warmte en liefde voor de dieren die zij noemden: een hond, katten, eekhoorntjes, paarden.

Voorzitter, de Partij voor de Dieren kijkt uit naar de dag dat we hier in deze Staten met evenveel liefde en warmte zullen spreken over al die onzichtbare dieren die nu nog een uitzichtloos bestaan leiden in de Gelderse veehouderij.