Opinie: Geschie­denis en toekomst

uit: MB (Mispelblad, het huismagazine van de provincie Gelderland)
rubriek "de visie"
door Luuk van der Veer

Een paar weken geleden viel mijn oog tijdens een wandeling in de lunchpauze van de wekelijkse provinciedag op het nieuwe gedicht voor het stadhuis.

Ik had het dacht ik niet eerder gezien, en dat klopte, want het is geschreven ter gelegenheid van het 775-jarig bestaan van Arnhem, op 13 juli jongstleden. Het is prachtig. Het beschrijft het ontstaan van Arnhem in de voorbije eeuwen, voorbije millennia zelfs. Bij het lezen dwalen je gedachten af naar vervlogen tijden, en naar het huidige Arnhem, en daarna vraag je je af hoe Arnhem en Gelderland zich de komende jaren zullen ontwikkelen.

In de politieke discussies mis ik soms zo'n toekomstvisie. In hoeverre levert het huidige beleid kennis en ervaring op, en werkgelegenheid en infrastructuur, die aansluiten bij wat in de toekomst wenselijk is? Die duurzaam is? Het bedrijfsleven werkt meer en meer met toekomstvisies, maar bij de overheid en politieke partijen lijkt dat een beetje ondergesneeuwd te zijn. Je zou willen dat er een duidelijker beeld wordt geschetst van waar de huidige ontwikkelingen toe leiden. Een van de laatste keren dat ik het woordje 'visie' gebruikte, was in schriftelijke vragen over de landbouwontwikkelingsgebieden: 'Hoe zal het er in een LOG volgens GS in 2050 uitzien?'

2050 lijkt nog ver weg. Een collega vond dat ik beter naar 2020 had kunnen vragen. Maar beslissingen op het gebied van ruimtelijke ordening gaan over de lange termijn, zijn ingrijpend, en laten minstens tientallen jaren hun sporen na. De visie van onze fractie over de LOG's is duidelijk. Dieren zijn sociale wezens, met bewustzijn en gevoel, en in de toekomst zal men zich verbazen over de huidige praktijken en plannen om ze met miljoenen in megastallen in agroparken op te sluiten, voor een kort en dieronwaardig leven. In de beschrijvingen van de Nationale Landschappen wordt lyrisch geschreven over koeien in de wei, en stromende beekjes, maar de praktijk is helaas anders. Wat ons betreft zijn de landbouwontwikkelingsgebieden in 2050 in gebruik voor akkerbouw, of weer omgevormd tot mooie natuurgebieden. Geen megastallen en geen intensieve veehouderij. Beter voor het milieu, beter voor het klimaat, beter voor de dieren.