Schrif­te­lijke vragen stik­stof­be­lasting door ruiter- en menroutes

Indiendatum: 24 mrt. 2022

Gisteren, tijdens de bespreking van het “Tussendocument 2022” (het voorstel over de subsidiegrondslagen en beschikbaarstellingen) vroeg onze fractie over beslispunt 6 (een bijdrage van maximaal €125.000 voor het programma ruiter- en menroutenetwerken) of er niet een onderzoek nodig was naar de stikstofbelasting door de ruiter- en menroutes.

Het beschermen van de natuur is immers een wettelijke taak van de provincies, maar het subsidiëren van routenetwerken niet.

In februari bleek uit een onderzoek van de Universiteit van Gent dat hondenpoep substantieel kan bijdragen aan de stikstofdepositie in een natuurgebied. In Nederland is in 1993 al eens een soortgelijk onderzoek gedaan. Een boerenbelangenorganisatie vroeg naar aanleiding van het onderzoek om een verbod op het uitlaten van honden in de natuur.

Als hondenpoep al bijdraagt aan de stikstofdepositie, hoe zit het dan met paardenmest en paardenurine? Vergeleken met een paardenhoop, heeft een hondenhoopje maar kleine afmetingen. (Mogelijk is het stikstofgehalte van paardenmest wel lager, omdat paarden geen vlees eten).

In een besluit Wet natuurbescherming van de provincie Limburg dat betrekking had op een manege, en waarbij de paarden zich verplaatsen over de Brunssummerheide is te zien dat wel rekening is gehouden met atmosferische depositie vanuit de gebouwen, en ook met emissie uit voertuigen (in de vorm van een lijnbron), maar kennelijk niet met depositie op of langs de heide in de vorm van mest en urine.

Om misverstanden te voorkomen en zoals gisteren toegelicht: onze fractie vindt beslist niet dat paarden niet meer van de natuur zouden mogen genieten. Als de stikstofdepositie te hoog is zou het er echter wel toe kunnen leiden dat er bijvoorbeeld meer intensieve veehouderijbedrijven rond het natuurgebied uitgekocht moeten worden.

1. Bent u bereid uw verantwoordelijkheid te nemen, en te onderzoeken wat de invloed is van
   mest en urine van paarden op natuur naast ruiter- en menroutes, en of en waar er
   maatregelen genomen zouden moeten worden?
2. Als een manege regelmatig met de paarden in een natuurgebied uit wandelen of uit rijden gaat, zou dan niet de stikstofemissie langs de route meegeteld moeten worden?
3. Sommige menners gebruiken in stedelijk gebied een mestopvangzak tussen de paarden en de wagen om eventuele mest op te vangen. Zou dat verplicht moeten worden in
   stikstofgevoelige natuurgebieden zolang de kritische depositiewaarde (KDW) wordt
   overschreden?
4. Bent u bereid bij andere provincies te informeren (bijvoorbeeld via het IPO) of er voorbeelden zijn van besluiten Wet natuurbescherming waarbij het effect van ruiter- en menroutes op Natura 2000 gebieden is onderzocht?
5. Vorig jaar subsidieerde de provincie Gelderland met een bijdrage van € 59.000 het EK en WK endurance in Ermelo, waarbij 129 paarden een afstand tot 160 km door het Gelderse Natura 2000 gebied reden (en 6 paarden met een “serious injury” uitvielen). Ongetwijfeld zal daarbij de nodige mest zijn achtergebleven. Heeft de provincie weleens onderzocht wat de stikstofdepositie van dit gesubsidieerde evenement is, en of de vergunningen daarvoor in orde zijn?

Luuk van der Veer
Lid Provinciale Staten van Gelderland
Partij voor de Dieren