Bijdrage Motie van treurnis over het voor­­ge­­nomen Gelderse wolven­­beleid

De mens is een kortzichtig dier dat vaak niet goed nadenkt over de gevolgen van zijn handelingen.

En als het misgaat dan deinst hij er niet voor terug om de schuld af te schuiven op andere dieren. En vooral niet-menselijke dieren zijn hiervan een gemakkelijk doelwit, want die hebben immers geen weerwoord.

Wij zien dit bijvoorbeeld bij de muntjak, een Chinees hertje dat begin 20e eeuw massaal uit Azië naar Europa is geïmporteerd omdat jagers het wel leuk leek om het diertje bij ons te bejagen.

Maar toen de muntjak ontsnapte en in onze natuur terechtkwam, werden de mensen boos: het diertje vormde ineens een bedreiging voor onze biodiversiteit en moest zo snel mogelijk worden afgeschoten.

Ook in Gelderland, terwijl de muntjak nog steeds illegaal en ongestraft door mensen wordt gehouden in onze provincie. De Partij voor de Dieren schreef het college hierover een brief die u kunt terugvinden bij de ingekomen stukken.

En diezelfde selectieve verontwaardiging zien wij ook terug in de omgang met de wolf.

De mens wil dolgraag foto’s maken van de wolf in zijn leefgebied. Maar de wolf is een schuw dier dat mensen uit de weg gaat, dus hoe krijgen we hem voor de camera?

De mens denkt slim te zijn en besluit hondenbrokjes neer te leggen in de natuur om de wolf te lokken.

Maar wanneer dit volledig uit de hand loopt omdat de wolf mensen gaat associeren met voedsel en daarom mensen gaat benaderen dan heeft de wolf het gedaan en vraagt de mens toestemming om de wolf te mogen verjagen met paintball.

En in PDHV was de situatie zodanig uit de hand gelopen dat de rechter niet anders kon dan het verjagen van de Wolf met paintball toe te staan.

En de Partij voor de Dieren rekent dit de gedeputeerde aan. Want in de uitspraak en ook in het deskundigenverslag dat het college zelf bij de rechter heeft ingediend lezen we dat we deze problemen hadden kunnen voorkomen met goede publieksvoorlichting over de risico’s van bijvoeren.

Maar het college, en ook PDHV, weigeren keer op keer om hier hun verantwoordelijkheid te nemen.

Voorzitter, ook wat betreft de wolvenaanvallen op gehouden dieren is het de mens die tekortschiet. Want wij zijn het die onze schapen op een presenteerblaadje aanreiken aan de wolf en vervolgens boos worden als de wolf hier dankbaar gebruik van maakt.

En het is bijzonder kwalijk dat dit college deze selectieve verontwaardiging gebruikt om het Gelderse wolvenbeleid te rechtvaardigen, waarbij wordt ingezet op het afschieten van de wolf terwijl we de bescherming van gehouden dieren nog lang niet op orde hebben.

En dat het college om dit beleid te kunnen doorvoeren - in strijd met de habitatrichtlijn en haaks op de beoordeling van de gunstige staat van instandhouding van het Rijk - een provinciale visie op de gunstige staat van instandhouding heeft geformuleerd waarin zonder deugdelijke ecologische onderbouwing wordt gesteld dat de gunstige staat van instandhouding van de wolf is bereikt.

Dat het college IPO verband een nieuwe definitie van probleemwolf voorstelt die niet juridisch is geborgd.

Dat het college de adviezen van deskundigen om in te zetten op preventie en de goede ervaringen met wolfwerende hekken uit omringende landen van de hand wijst.

En dat de gedeputeerde nota bene zelf tijdens de oordeelsvorming heeft toegegeven dat het voorgenomen wolvenbeleid deels berust op emoties.

Voorzitter het kan niet zo zijn dat we hier beleid gaan maken dat is gebaseerd op de onderbuik en waarvan de juridische onderbouwing rammelt.

Daarom dient de Partij voor de Dieren samen met de SP een motie in waarin we onze treurnis uitspreken over het Gelderse wolvenbeleid.